Verschijningsjaar: 2002
Aantal bladzijden: 163
ISBN-nummer: 9789044528046

Vertalingen:

Steinkind (Berlin Verlag)

  Steenkind

Een stille zomernacht wiegt het vrome vissersdorp Zeewijk. In zijn bed hoort Wouter zijn ouders praten en lachen. Even later wandelen de eigenzinnige kunsthandelaar en zijn vrouw giechelend als een verliefd stel over het pad naar de duinen. Het is de laatste keer dat de jonge Wouter zijn vader en moeder zal zien. De volgende dag worden ze als vermist opgegeven. Met zijn oudere broer Stijn kan Wouter niets anders doen dan wachten of de zoekacties van de politie en bekenden iets opleveren.
Dagen later spoelt het lijk van hun vader aan. Van hun moeder vindt men bij een strandhuisje alleen een hoopje kleren.

Stijn reageert nuchter. De gevoelige Wouter klampt zich vast aan de mogelijkheid dat zijn moeder nog in leven is en raakt zo langzaam verstrikt in een door wanhoop en waan geregeerde werkelijkheid. Dan doet hij een opzienbarende vondst. Een ontdekking die hem op het spoor zet van een verschrikkelijke waarheid.

 

 

In de media

Quotes

Robert Haasnoot (…) doseert de aanwijzingen voor de ware toedracht als een volmaakte thrillerschrijver (…) Maar spanning is in zekere zin bijzaak in Steenkind; belangrijker is de psychologie van het jongetje (…) Robert Haasnoot vertelt het allemaal in bedrieglijk simpel proza. Als een Nederlandse Bernhard Schlink (De voorlezer) of Ernest Hemingway hanteert hij het ijsbergmodel: een achtste is zichtbaar, de rest laat zich raden. De snelle lezer krijgt een verhaal dat van begin tot het einde boeit , de aandachtige een gelaagd drama dat tot herlezen dwingt. (…) De roman is als de evangelisatie-tape van tante: in de ruis verbergen zich steeds meer verhalen. Steenkind is met amper 160 bladzijden een bescheiden boek; maar er valt veel aan te beleven. Niet alleen dankzij het ontroerende portret van een jongetje dat aan raadsels is overgeleverd, of door de Wolkers-achtige manier waarop de schrijver een bekrompen (en gereformeerde) dorpsgemeenschap neerzet (…) maar ook door Haasnoots effectieve stijl.’ NRC Handelsblad

De vraag wat er is gebeurd loopt als een sluimerende dreiging door tot het einde van de roman en wordt, zonder gesteld te worden, almaar dringender. De schitterende stilist Robert Haasnoot vertelt het in een taal die even eenvoudig als poëtisch is. Een verhaal van de verstening van een ziel, van ineenstorting door verlies.’ Der Spiegel

‘Het bijzondere van deze weinig modieuze, moedige roman is, dat Haasnoot een verhaalwereld heeft geschapen waarin dergelijke passages verdrietig zijn, aangrijpend, en niet tenenkrommend. Dat komt doordat de gebeurtenissen consequent beschreven worden vanuit het perspectief van de vijftienjarige Wouter. En je sympathie met deze eenzame eenling is zo groot dat de grens van het sentiment tijdelijk mijlen wordt opgeschoven. Trouw

‘Een mooie, fantasierijke roman. (…) Haasnoot heeft maar weinig woorden nodig om de sfeer te treffen. Terwijl de spanning stijgt, droomt Wout.’ Vrij Nederland

Haasnoots proza heeft eenzelfde geladenheid: zijn woorden bezweren de stilte, maken haar tot bondgenoot. Ze vatten perfect de verlatenheid, de trage en nauwelijks opgemerkte geestelijke desintegratie van een kwetsbare vijftienjarige. Ze doen dat zonder stemverheffing en zonder pathos, wars van literaire trucs en trends. Er staat niet één onwaarachtige zin in dit boek. Wat niet verwoord kan worden, blijft ongezegd of schemert door in de sobere poëzie van dromen en beelden. Het is dit zwijgen-tussen-de-zinnen dat Steenkind een hoger niveau tilt en het een eigen stem geeft. Of een eigen gefluister, zo je wilt — maar zie dat niet als een zwaktebod. Meer heeft het simpelweg niet nodig om indruk te maken. Dat is de kracht van ingetogenheid. De Standaard

‘Er zit veel spanning in Steenkind (…) Robert Haasnoot is gezegend met een volstrekt eigen, melancholieke toon. (…) We kunnen rustig zeggen dat hij met Steenkind bewijst een auteur van formaat te zijn. De Telegraaf

‘Robert Haasnoot behandelt wederom zijn lievelingsthema: het omslaan van vroomheid in waan. Het weeskind Wouter vlucht in bijbelteksten en hersenschimmen. Haasnoot stort de lezer in de waanwereld van de jongen, en dat lukt hem goed. Die Welt

 

 

‘Bij collega Haasnoot ontwikkelt zich een schrijverschap dat mij enorm fascineert. Ik vind zijn stijl geweldig, hoe hij in Steenkind een steen in de vijver van zijn verbeelding gooit (de dood van de ouders) en kalm, aandachtig beschrijft hoe de kringen in het water steeds wijder en wijder worden, tot je bijna weer van normaal leven spreekt. (…)Steenkind is een prachtig boek. Leeuwarder Courant / Atte Jongstra

‘Een buitengewoon beheerst boek, benijdenswaardig stijlvast. Robert Haasnoot is een schrijver om voortaan scherp in de gaten te houden. Een buitenbeen in de Nederlandse literatuur. Mijlenver verwijderd van het Amsterdamse grachtengewoel schrijft hij onmodieuze boeken. (…) Haasnoot geeft zijn geschiedenis een thrillerachtig cachet … Misschien de grootste kracht van Steenkind is het gemak waarmee Haasnoot de lezer meetroont in de vergeefse maar ontroerende pogingen van Wout om zijn moeder terug te halen.Steenkind is haast te beschouwen als een casestudy over de omgang met onpeilbaar verdriet. De Morgen

‘Robert Haasnoots nieuwe roman is geen boek om zo nu en dan weg te leggen. Spannend als een thriller beschrijft hij vanuit het gezichtspunt van een kind het verlies van ouders. Met weinig woorden schildert Haasnoot de angsten van de ikfiguur en weet hij een authentieke sfeer op te roepen. Frankfurter Neue Presse ‘Haasnoots kroniek van het verlies dat twee broers te verdragen hebben is ontroerend. Met de woordenschat van een kind slaagt hij erin momenten van adembenemende, poëtische beklemming te creëren. Weltexpress

‘Robert Haasnoot heeft met Steenkind een heel spannend boek geschreven, waarin allerlei lagen te ontdekken vallen. Dat klinkt saai en moeilijk, maar in werkelijkheid is dat helemaal niet het geval. (…) Dat Haasnoot de langzame overgang van werkelijkheid naar waan niet alleen op een beklemmende en intrigerende manier weet neer te zetten, maar zelfs geloofwaardig weet te maken, is een niet-geringe prestatie. Hij krijgt je als lezer zo ver dat je kunt meemaken wat Wouter voelt en ervaart, dat je Wouter helemaal niet gek vindt, terwijl hij objectief gezien wel gek aan het worden is. Reformatorisch Dagblad

‘Knap en subtiel gedaan (…) Als je het boek leest, is het alsof je achter de struiken langs meeloopt met de vijftienjarige Wouter op zijn dwaaltochten door de Hollandse duinen. De omgeving is beladen met geheimzinnige geschiedenisverhalen die zijn kinderziel meeslepen. Nog sterker voelbaar in het landschap is de beklemming van het streng-gereformeerde dorp Zeewijk. En bijna zichtbaar is de moeder die hij eenzaam en wanhopig zoekt.’ Leidsch Dagblad/Haarlems Dagblad

‘Robert Haasnoot heeft zich goed ingeleefd in de gevoelens van Wouter. Af en toe krijg je kippenvel van de opgekropte emoties.’ Boekblad

‘Even even huiveringwekkend als psychologisch uiterst geraffineerde roman. (…) Dit is zo’n boek waar je lui hangend aan begint, vooral door de alledaagse taal, maar dat je gaandeweg te pakken heeft en rechtop doet zitten. (…) Vooral de wijze waarop Haasnoot door de ogen van Wouter kijkt is meesterlijk. Mooi zijn diens hallucinaties, als hij in een roes van verdriet en onbegrip in het betoverde duinbos de verschijning van zijn moeder achterna holt. Financials Only